مقدمه:
این دعا درسنامهی گرانبهایی است که در پیکره نیایش انشاء شده است و آموزندة اوصافی است که مطلوبِ آخرین ذخیره الهی است. آراستگی به فضائل بیان شده در این دعا، برای هر منتظر راستین بایسته است و شاید بتوان گفت که این دعا سرچشمه همة صفاتی است که برای منتظران راستین آن حضرت شایسته میباشد.[1]
این دعا آرزوهای امام زمان علیه السلام است که انسانها، توفیق بندگی و دوری از معصیت را پیدا کنند و در راه به دست آوردن یک جامعه ایدهآل و زمینهساز برای امر ظهور، تلاشی در خود تحسین داشته باشند. دقت در مضامین دعا و عمل به آن، بهترین راه کار جلب رضایت آن عزیز میباشد رضایتی که خشنودی خدای متعال را در برخواهد داشت و بهشت قرین پاداش این رضایت خواهد بود.
برای شخص منتظر هیچ ارزشی بالاتر از لبخند رضایت امام منتظَر نیست که با این فرازها محقق میگردد. این دعا از مفاهیم عمیق و عالی برخوردار است که گویی درسهای فرهنگی و اخلاقی بسیار مفیدی را امام زمان علیه السلام در لباس دعا، به منتظرانش آموخته است. درسهایی سازنده در بیست و شش فراز که لازمة یک جامعة زمینهساز خواهد بود. به راستی اگر تکتک اصناف به صفت مخصوص خود متصف شوند راه برای برپایی گلستان وعده شده برای بشریت، هموار خواهد شد.
منبع دعا
دعای اللهم ارزقنا توفیق الطاعه دعایی است که منتصب به حضرت حجت علیه السلام است. اولین کسی که آن را نقل میکند، مرحوم کفعمی در المصباح[2] و بلدالامین[3] است. ایشان این دعا را در زمرهی ادعیه مأثوری که نام خاصی ندارد اما فضائل آن مشهور است، ذکر میکند و دعا را روایت شدهی از حضرت میداند.[4]
برای دسترسی به متن کامل این دعا علاوه بر مفاتیح الجنان[5] میتوانید به منتخب الاثر[6]ِ، آیت الله صافی و مفاتیح نوین[7]، آیت الله مکارم و صحیفة المهدی[8]، اثر الشیخ عیسی الاهری و نیز موسوعة کلمات الامام المهدی[9]، از موسسه الامام الهادی، مراجعه نمایید.
در میان شرحهای فارسی بر این دعا، کلام آیت الله جوادی در کتاب امام مهدی موجود موعود، متمایز از دیگر شرحها است. جناب آقای مهدی نیلی پور، شرح خود بر این دعا را «گلواژههای اخلاق در نیایش امام زمان» نام نهادهاند. نسخهای خطی به زبان عربی از مرحوم عبد الله بن صالح السماهیجی متوفای 1135 ق است که در خاتمهی کتاب «منیة الممارسین فی اجوبة سوالات الشیخ یاسین» به شرح مختصر این دعا میپردازد.